Oh Cecilia I'm down on my knees

Vandaag was het officieel ,mijn voorlaatste werkdag. Alles afgewerkt voor 2 uur om daarna in de kuis te vliegen. De afwas groeide nooit tot over mijn hoofd en dat vond ik geweldig van mezelf, zo plannen zeg. Zo inschatten, ik verbaas mezelf elke dag. Zelfs toen een leerkracht, die vorig jaar mijn "dt-probleem" probeerde te verhelpen en dat dit jaar weer zal doen, onverwachts aan ons (wat van de beenhouwerij is, is van zij die er werken!) balietje stond met haar twee snoezels van kinderen ging de afwas niet over de rooie. Het is soms wel leuk om iemand aan je ( ja mijn, ik heet niet Marx) balie te hebben al zag ik er maar 3 tot nu toe en dat zal zo wel blijven waarschijnlijk. "Cheyenne er is iemand voor je", klinkt als muziek in je oren als je enkel JoeFM te pakken krijgt en StuBru onbereikbaar is. Soms denk ik toch dat ik aan het einde van de ebschaving zit. Geen zonlicht, geen gibbervriendinnen,...oh I adore Wednesdays ^^x^^