Ik zat zaterdagochtend op de bus naar mijn allerliefste S. en veel dingen werden me duidelijk en maakte me druk...
De relativiteitstheorie. Omdat Einstein zo'n grote meneer was in de wetenschap kunnen hedendaagse leken en doctors en wiskundigefanaten niet anders dan die theorie aannemen. Maar waarom moeten ze lachen met misschien de enige menselijke fysische wet in de wereld? Waarom word ons gevoel steeds ondergeschikt bevonden aan feiten, wetten en al die andere praat? Als ik nu eens vind dat de busrit naar allerliefste S. minder lang duurt dan de busrit naar mijn huis dan is dat toch wel zo zeker. Respect to you my friend. Ook al kon je geen huis bouwen bij gebrek aan stenen, je bent een dude met een hart voor exacte wetenschappen én de mens.
En waarom mag het muntje uit de traagheidswet niet denken? Wie kan mij nu eens bewijzen dat dat muntje NIET in het glas wilt vallen en gedwongen word door die wet? Voor hetzelfde geld heeft het muntje een nietzo goede relatie met het stuk papier dat van onder hem uitword getrokken en is hij hartstochtelijk verliefd op de diepte van het glas. Een muntje op zoek naar een kick en naar liefde. Een daredevil met een hart.
2x3 = 5
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten