maandag 17 januari 2011

We can be heroes

This will have an impact on me perhaps even bigger cause I forsee it.

Het einde is nabij. Ik heb er echt geen zin in. Voor de meeste onder jullie lijkt een half jaar niet erg kort maar voor de oude ballen van onze school, de zesdejaars, wel dus. Vanacht bleef het liedje "Don't dream it's over" in mijn hoofd en hoewel Crowded House het over een koppel had linkte ik het aan het uiteensplitsen van mijn klas. Mijn vrienden uit die klas (ja ik ken niet echt iemand daarbuiten) waren soms de enige zekerheid die ik had in m'n leven en nu dat weg drijgt te vallen...Oh ik ga huilen op de proclamatie! Huilen, huilen, huilen. Ik kan die mensen niet missen. Muziek kan mijn hele mood in de war sturen en ik ben zo rap inflicted by sentimental phrases. Soms ben ik echt zo vermoeiend moeilijk.

2 opmerkingen:

  1. Niet huilen Che, dan moet ik ook huilen. Voor mij zijn jullie (je weet wel, de meisjes van de klas) mijn beste vrienden en ik ga u ook missen ze. Alejah niet dat ik u niet meer ga zien maar niet meer zoals nu é of jij moet plotseling samen met mij zin hebben om burgie te worden. Hoor ik daar een ja?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je kan het ook van de andere kant bekijken: Je begint een heel nieuw leven, nieuwe school, nieuwe stad (misschien) en heel veel leuke nieuwe mensen!! Sterkte en je komt er wel door heen :)

    BeantwoordenVerwijderen